Opis

Nie wierzcie we wszystko, co czytacie!
A przynajmniej nie bierzcie za dobrą monetę tego, co można przeczytać na tyle czwartego albumu R.E.M. „Lifes Rich Pageant” z 1986 roku. Łatwo to zweryfikować, skoro numerów jest 12, a wypisanych jest zaledwie dekada tytułów… Ale diabeł tkwi w kolejności. Pierwszy indeks – notabene „Begin the Begin” – jeszcze się zgadza, ale później to już tyle, co nic.
To w ogóle jest haniebnie omijany album. Debiutancki „Murmur” trochę namieszał na niezależnym rynku, a następny „Reconing” wielu uznało za nawet lepszy. Z wczesnego okresu działalności, czyli tego, w którym kwartet wydawał swe płyty w I.R.S. największą estymą cieszy się na ogół ten ostatni longplay, piąty w kolejności „Document”. Najchłodniejsze zaś noty zbiera z reguły trzeci w chronologii „Fables of the Reconstruction”. Tylko o biednym „Lifes Rich Pageant” nikt nie pamięta, a to jest zacna porcja pierwszorzędnej muzy! (Tytuł zaczerpnięto z filmu z serii „Różowa Pantera” z Peterem Sellersem „Strzał w ciemności” z 1964 roku).
Właściwie co numer, to złoto. (No, może poza ukrytym zaśpiewanym przez basistę Mike’a Millsa „Superman”, czyli jedynym w tym gronie cudzesem). Jedną z takich perełek jest chociażby „I Believe” (z Peterem Buckiem na bandżo), po którą mogliby spokojnie przypominać na koncertach w późniejszych latach. Ale, mówiąc między nami, to marzyłbym o ponownym zjednoczeniu kwartetu (lub choćby tercetu) z Athens – już naprawdę z jakim bądź repertuarem…
Sam zaś dopiero teraz doceniam „What if We Give It Away?”. Za to moich faworytów od początku znajomości z tych krążkiem można spotkać po sąsiedzku pod 3 i 4. „Fall on Me” i „Cuyahoga” są tak świetne, że nierzadko sięgali po nie jeszcze długo po wydaniu niniejszego albumu w 1986 roku, a na dodatek zawierają świetne mostki (pierwszy z nich wykonuje Mills). Obie dotyczą ekologii, ale to za drugą kompozycją kryje się znacznie ciekawsza historia, gdyż dotyczy rzeki o tej samej nazwie w północnowschodnim Ohio, która była znana z takiego poziomu zanieczyszczenia, że co najmniej 14 razy… płonęła. Na miano największej tutejszej osobliwości w pełni zasłużył krótki „szpiegowski” „Underneath the Bunker”. W odbiorze niemal instrumentalny, gdyż Michael Stipe trudne do rozszyfrowania słowa prezentuje przez megafon. A okładka to swego rodzaju subtelny dowcip: u góry perkusista Bill Berry, poniżej bizon, co wespół miało dać Buffalo Billa… /fc/
PS. Czy muzycy wiedzieli, że szanta „Swan Swan H” zaczyna się dokładnie tak jak „Working Class Hero” Lennona? Zapewne…

Utwory

. Dinner Side
A1. Begin The Begin 3:24
A2. These Days 3:21
A3. Fall On Me 2:49
A4. Cuyahoga 4:17
A5. Hyena 2:48
A6. Underneath The Bunker 1:24
. Supper Side
B1. The Flowers Of Guatemala 3:53
B2. I Believe 3:32
B3. What If We Give It Away? 3:31
B4. Just A Touch 2:56
B5. Swan Swan H 2:39
B6. Superman 2:50