Opis

Czy kojarzycie serię płyt zrealizowanych wespół z Royal Philharmonic Orchestra? Przyjrzyjmy się zagadnieniu na przykładzie albumu z piosenkami najlepszego amerykańskiego zespołu w dziejach.
Była to również moja pierwsza styczność z tym zjawiskiem. Z początku nie bardzo wiedziałem, czego się spodziewać. Że obecny skład instrumentalny wystąpi w towarzystwie wspomnianych filharmoników? A może ograniczą się wyłącznie do roli wokalistów? A jednak prawda okazała się o wiele prostsza. Otóż wykorzystano oryginalne studyjne nagrania, do których RPO się dograła. Dodatkowych wokali nikt oczywiście nie musiał dokładać.
Wzięcie na warsztat dorobku The Beach Boys wydawało się tyleż karkołomne, co kuriozalne. Wszak po co wozić drewno do lasu? Przecież zakochany w spectorowskiej ścianie dźwięku Brian Wilson każdorazowo dbał o gęstą fakturę nagrań. Przynajmniej w tamtej epoce trudno było sobie wyobrazić wciśnięcia choćby szpilki w gęste aranżacje w obawie o przeładowanie materii. A jak się sprawdza orkiestracja dziś? Otóż całkiem nieźle!
Wspaniałe piosenki Wilsona i kolegów jak mało które nadają się do orkiestrowego „napompowania” – w zasadzie bez końca. Nigdy to kompozycjom nie zaszkodzi, a mogą wydobyć tylko kolejne warstwy czystej sonicznej poezji. A wybrano oczywiście do tego zadania najlepsze perełki najstarszego z braci Wilson (jedyne wyjątki to „Disney Girls” Bruce’a Johnstona oraz „superprodukcja” „Kokomo”, pod którą podpisali się kuzyn Mike Love, jak i Scott McKenzie, John Phillips oraz Terry Melcher, ale sam Brian nie miał z nią nic wspólnego). Mowa tu o warstwie dźwiękowej, gdyż BW współpracował z różnymi autorami tekstów.
W podróż wprowadza nas instrumentalna miniatura „California Suite” Sally Herbert, która przechodzi – a jakże – do jednego z największych hymnów załogi, oczywiście „California Girls”. Bo jeden z rezultatów ingerencji RPO, to właśnie wydłużenie kompozycji poprzez nastrojowe wprowadzenie lub rozwinięcie outra. Dogranie staccato sekcji smyczkowej jako intra do rock’n’rollowego „Fun Fun Fun” przywodzi na myśl zabiegi z lubością stosowane przez Jeffa Lynne’a w pierwszych latach funkcjonowania Electric Light Orchestra (swoją drogą obaj liderzy mieli później okazję współpracować na debiutanckiej płycie najważniejszego Plażowicza). Wewnątrz właściwych kompozycji dodatkowe ścieżki instrumentów „podbijają” główny motyw lub go dopełniają bądź „komentują”.
Te „rozbuchane” wersje nigdy nie zastąpią oryginalnych edycji, ale jest to zacny przykład umiejętnej zabawy z poszanowaniem materii. Oddanym fanom umożliwią ponowny zachwyt dobrze znanymi nagraniami, dla innych pewnie pozostaną ciekawostką, ale może niektórym przypadną do gustu bardziej niż wersje oryginalne. A może zdołają przekonać tych, którzy dotąd na Kalifornijczykach się nie poznali?

Utwory

1. California Suite
2. California Girls
3. Wouldn't It Be Nice
4. Fun, Fun, Fun
5. Don't Worry Baby
6. God Only Knows
7. Sloop John B
8. Heroes And Villains
9. Disney Girls
10. Here Today
11. In My Room
12. Kokomo
13. The Warmth Of The Sun
14. Darlin'
15. Help Me Rhonda
16. You Still Believe In Me
17. Good Vibrations