Opis

O ile dwa pierwsze longi The Beach Boys można byłoby pominąć, tak trzeciemu zdecydowanie warto się przyjrzeć. Nawet jeśli słowo „surfer” kuje w oczy niemal na każdym kroku, ale cóż zrobić – wytwórnia chciała wypromować kapelę, podczepiając się pod panującą wówczas modę…
Rzut oka na tracklistę i już widzimy, że to kopalnia przebojów. Już na pierwszy ogień dostajemy dwa żelazne klasyki. Tytułowa ballada oparta na przepięknych, całkiem wyszukanych akordach z dodatkiem firmowych harmonii wokalnych zdolnych młodzieńców, to pierwsza samodzielna kompozycja Briana Wilsona. Osobiście usłyszałem zapewnienie autora podczas ostatniej wizyty w Berlinie „I was nineteen!”. Zaraz po niej startuje chwytliwy i niezwykle pomysłowy „Catch a Wave”, który chyba zawsze trochę ginął w zatrzęsieniu innych hitów, a wcale na to nie zasłużył. (Rok później zaprzyjaźniony z ekipą duet Jan & Dean przygotował swoją wersję kawałka z innych tekstem jako „Sidewalk Surfin’”).
Mym osobistym faworytem jest „Hawaii” z kapitalnym falsetem lidera. Mniejszym uczuciem darzę „Little Deuce Coupe”, ale muszę być w mniejszości, skoro numer zyskał taką sławę. Ballada „In My Room” również dowodzi niezwykłego kunsztu Wilsona już od najmłodszych lat. Nigdy nie zniknęła z repertuaru koncertowego zespołu, jak i lidera. Zresztą po wszystkie pięć tu wymienionych sięgnięto nawet na trasie honorującej 50-lecie istnienia kapeli, co chyba o czymś musi świadczyć. A jest tu jeszcze jeden niemały przebój „Our Car Club” z dosyć wyszukaną figurą perkusyjną, której nie podołał Dennis Wilson, więc zastąpił go niezrównany Hal Blaine z nieformalnej ekipy sidemanów z Los Angeles, tj. Wrecking Crew.
Całkiem udana, choć mało znana, jest inna samodzielna ballada Briana: „The Surfer Moon”. „Your Summer Dream” wydaje się zaś bardziej dopracowanym „Lonely Sea” z poprzedniego krążka. „Surfer’s Rule” to z kolei chwila dla zespołowego przystojniaka, żeby wykazał się przed mikrofonem. Numer w wykonaniu Dennisa w porządku, ale bez szczególnej rewelacji.
Pierwsza produkcja oficjalnie przypisana najstarszemu, wówczas zaledwie 21-letniemu Wilsonowi – dwa wcześniejsze krążki zrealizowane rzekomo pod okiem Nicka Veneta również była realizowana przez BW – niestety nie jest pozbawiona mielizn. Zwłaszcza „South Bay Surfer” nie oferuje sobą nic ciekawego, podobnie jak następujący po nim miałki instrumental „The Rocking Surfer” oraz zamykający całość „Boogie Woodie” to zwykłe wypełniacze.

Utwory

A1. Surfer Girl 2:24
A2. Catch A Wave 2:15
A3. The Surfer Moon 2:17
A4. South Bay Surfer 1:49
A5. The Rocking Surfer 1:56
A6. Little Deuce Coupe 1:50
B1. In My Room 2:11
B2. Hawaii 2:02
B3. Surfer's Rule 1:42
B4. Our Car Club 2:15
B5. Your Summer Dream 2:31
B6. Boogie Woodie 2:04