Opis

To nie jest „album na każdą okazję”, oj nie. Ok, jest tu całkiem sporo materiału, który broni się niezależnie od okoliczności, na tyle przystępne – jak otwierający „Walk On” – że nikomu nie powinny wadzić, ale są też rzeczy niekiedy trudne.
Już 3 tytuły utworów wskazują na bluesa, więc domyślacie się zapewne, w czym rzecz. Mam tu na myśli przede wszystkim rewers oryginalnego, tj. winylowego wydania. To nie jest bynajmniej gotowy materiał na przebój. Na jego pozytywny odbiór trzeba sobie zapracować. A przynajmniej być w odpowiednim, wręcz specyficznym nastroju. Bo jeśli roznosi Was energia, porobilibyście coś teraz, zaraz, to te posępne bluesy Was wykończą. Ale jeśli jednak pragniecie sobie zrobić leniwy dzień, to mogą one Wam przysporzyć wiele przyjemnych chwil, o ile dacie się zahipnotyzować tym ospałym, nieśpiesznym dźwiękom. Mnie to też nie za każdym razem wychodzi. W odlocie pomaga mi śledzenie (uchem!) partii ręcznych bębnów w 3 ostatnich indeksach: w utworze tytułowym w wykonaniu Bena Keitha oraz w „Motion Pictures (For Carrie)” i „Ambulance Blues” – Ralpha Moliny.
Zanim jednak dotrzemy do tych snujów dla wprawionych w bojach graczy miniemy jedną z urodziwszych pieśni Younga ever, czyli „See the Sky about the Rain”, w której na perkusji wystąpił filar The Band, Levon Helm, a sam twórca zasiadł do klawiszy Wurlitzera (stąd to kojące brzmienie). Drugi kolega z tego właśnie Zespołu, Rick Danko, dołączył do obu panów na basie w następującym po niej „Revolution Blues” – obok Davida Crosby’ego (gitara) i Bena Keitha (Wurlitzer).
Najbardziej wyróżnia się – złośliwy rzekłby: odstaje – „For the Turnstiles”, bo jako jedyna z tego grona zagrana została na banjo, więc, że tak to ujmę, wiocha na całego! (Założę się, że był to model najczęściej przezeń używany, tj. 6-strunowy o stroju identycznym dla gitary).  Artyście towarzyszy jedynie Ben Keith na gitarze dobro i wokalu wspierającym.
Jest to więc płyta szczególnej troski. Warto mieć na uwadze, jak „zdradziecka”, niepewna jest to muzyka. Tymczasem z „On the Beach” nigdy nie wiadomo. To chyba jedyna znana mi płyta, która potrafi wywołać u mnie tak skrajne reakcje. Przyznam, że myślałem kiedyś, by się jej pozbyć, ale na szczęście zabrakło okazji albo determinacji. Jednak uczucie do Younga wciąż we mnie żyje i niełatwo mi ot tak pozbyć się jego płyty, takiej czy owakiej.

Utwory

A1. Walk On
A2. See The Sky About To Rain
A3. Revolution Blues
A4. For The Turnstiles
A5. Vampire Blues
B1. On The Beach
B2. Motion Pictures
B3. Ambulance Blues