Opis

11 września automatycznie kojarzy się z WTC i rokiem 2001, ale 14 lat wcześniej również doszło do tragedii, choć nie tak spektakularnej i mającej dalekie konsekwencje dla całego świata. Właściwie tylko świat muzyki reggae nieco się zatrząsł: w strzelaninie zginął człowiek z absolutnej czołówki tej sceny, Peter Tosh (właściwie Winston Hubert McIntosh).
Choć ów gigant zaprawdę słusznego wzrostu był (1,95m), nie dane mu było na dobre wyjść z cienia bardziej przebojowego (a może bardziej wojującego) Boba Marleya, gdy grali wspólnie w The Wailers. Na obu wspólnych płytach o międzynarodowym zasięgu wydanych pół wieku temu – „Catch a Fire” i „Burnin’” – „przemycił” łącznie zaledwie 3 własne kompozycje oraz sławetne „Get Up, Stand Up” do spółki z liderem. A więc gdyby nie on, być może rastafarianie mieliby o jeden hymn mniej. (Wznowienie tej drugiej zawiera także udaną „No Sympathy” jego autorstwa).
Czasem dobrej muzyce trzeba trochę pomóc, by się przebiła do szerokiej publiczności. W dokumencie z cyklu Classic Albums nt. „Catch a Fire” twórcy nie kryją, że chcieli jamajską muzyką reggae zarazić zachodnią publiczność, ale musieli ją nagiąć, wygładzić kontury, by była strawna dla tamtejszego ucha. Dlatego do otwierającej krążek „Concrete Jungle” dodano iście rockowe gitarowe solo. Ale najlepiej przyjęła się najłagodniejsza z całego zestawu ballada „Stir it Up”.
Na tej płycie (tu jeszcze podpisany jako McIntosh) olbrzym Peter śpiewa dwie przez siebie stworzone piosenki: „400 Years” i „Stop That Train”, które urozmaicają hegemonię Marleya (zwłaszcza na tle kolejnych wydawnictw). Chemię między nimi można porównać do układu sił w The Clash, gdzie Joe Strummer odpowiadał za bardziej „hasłowe”, bojownicze pieśni, a Mick Jones wprowadzał pierwiastek liryczny, idealnie uzupełniając się niczym Lennon z McCartneyem.
Na „Burnin’” zabrzmieli już bardziej korzennie. Marley prędko osiągnął pełnię władzy na „Natty Dread”, a Tosh z dala od dawnego kompana rozwinął skrzydła należycie dopiero po rozstaniu z macierzystą kapelą. Jeśli jesteście ciekawi, jak zaczynał na własny rachunek, dzięki nam możecie poznać „Legalize It” (wszak głośno optował ze legalizacją zielska).

Utwory

A1. Legalize It 6:39
A2. Burial 3:55
A3. Watcha Gonna Do 2:27
A4. No Sympathy 4:35
A5. Why Must I Cry 3:12
B1. Igziabeher (Let Jah Be Praised) 4:38
B2. Ketchy Shuby 5:00
B3. Till Your Well Runs Dry 6:11
B4. Brand New Second Hand 4:05
C1. Burial (Dub Version)
C2. Whatcha Gonna Do (Shajahshoka Dub Plate)
C3. Igziabeher (Let Jah Be Praised) (Shajahshoka Dub Plate)
D1. Second Hand (Shajahshoka Dub Plate)
D2. Burial (Dub Version)
D3. Legalize It (Dub Version)