Opis

Nawet nie będę zgrywał znawcy ani tym bardziej fana Oasis, ale jakiś rok temu miałem niespodziewaną wkrętkę na niniejszy album. Swego czasu miałem w swych zbiorach „Definitely Maybe” i jakoś mnie to zupełnie nie przekonał. Tym dziwniejsze, że później jednak sprawiłem sobie również „(What’s the Story) Moring Glory?”. Posłuchałem i właściwie prędko odłożyłem na później. Dopiero przed paroma miesiącami poczułem impuls, by sobie ją powtórzyć i ku memu zaskoczeniu… to coś we mnie w końcu „zaskoczyło”. Przez następne parę dni ów kompakt rzadko opuszczał mój odtwarzacz. Czyli czasem warto dawać drugą szansę.
Ale co właściwie jest w tych piosenkach? Otóż na dobrą sprawę sam nie wiem! To najzwyczajniej w świecie udane numery oparte na ogół na gęstej ścianie gitar. Album udowadnia, że nie potrzebne są żadne szczególne bajery, jeśli dany wykonawca uzbrojony jest w zestaw świetnych numerów (brat Noel miał wówczas szczególnie dobrą passę). Nie żebym czepiał się produkcji, bo absolutnie nie ma czego, ale wystarczy je poprawnie nagrać, nic więcej. Oczywiście dobrze by było, gdyby nie były na jedno kopyto, ale tutejsze na szczęście takie nie są.
Z „Don’t Look Back in Anger” sprawa jest prosta, bo to numer z jakże nośną melodią, którą wyjątkowo zapodaje sam główny twórca materiału, a nie brat Liam. Ośmieliłbym się wysunąć tezę, że jego potencjał komercyjny – zwłaszcza z tym pianowym wstępem opartym tak jak Lennonowskie „Imagine” na durowych akordach C i F – wydaje się nawet większy niż megahit, który okrył się nieporównywalnie większą sławą, czyli oczywiście nieśmiertelny „Wonderwall” – jedyny tutaj numer akustyczny umiejętnie „podbity” smyczkami. Ale to znacie – nie będę kłamać, że czasem zdarza mi się je pomijać przy odsłuchu, no bo ile można? –  a warto nadrobić oktawę pozostałych indeksów (nie dekadę, bo wolę nie nadawać autonomii obu niezatytułowanym interludiom). A przecież wyłuskano z nich jeszcze aż 4 (!) inne single (czyli łącznie aż 6 na przestrzeni 13 miesięcy!). Tytułowy, „Roll with It”, „Some Might Say” i „Champagne Supernova” (z wyraźnym kiksem Liama, gdy przy drugim wyśpiewaniu tytułowych słów najwyraźniej musiał opluć nieco mikrofon) pewnie również obiły Wam się o uszy, a ze swojej strony dodam, że tak samo „Cast No Shadow” z ładnymi chórkami spokojnie można byłoby pchnąć do stacji radiowych i telewizyjnych, ale chyba nawet wytwórnia najpewniej zachwycona kurą znoszącą złote jaja stwierdziła, że byłoby to już jednak zbyt wiele.

Utwory

A1: Hello [Remastered]
A2: Roll with It [Remastered]
A3: Wonderwall [Remastered]
B1: Don''t Look Back In Anger [Remastered]
B2: Hey Now [Remastered]
B3: Untitled [Remastered]
B4: Bonehead''s Bank Holiday [Remastered]
C1: Some Might Say [Remastered]
C2: Cast No Shadow [Remastered]
C3: She''s Electric [Remastered]
D1: Morning Glory [Remastered]
D2: Untitled [Remastered]
D3: Champagne Supernova [Remastered]