Opis

Nie śmiałbym powiedzieć, że należę do szalikowców Megaśmierci i w młodości posiadałem plakaty Dave'a Musteine'a, ale sentymencik do zespołu gdzieś tam pozostał. Zawsze darzyłem szacunkiem takie epokowe bandy, zwłaszcza z tak charyzmatycznymi forntmanami jak rudowłosy, krnąbrny Dave. Jak się więc zapewne się spodziewacie, nie czekałem zeszłej jesieni na premierę nowego albumu (hehe) i dopiero nie dawno się zaznajomiłem z owym dziełem. Muszę przyznać, że już na "Dystopii" z 2016 r. trochę mnie zaskoczyli, że nie odcinają kuponów i że nie "dziadują", ale tutaj już jestem w pełni przekonany, że Megadeth wielkim zespołem jest nadal i koniec kropka. Nie brakuje tutaj w zasadzie niczego. Moooże troszkę więcej thrashu w thrashu, bo tempo tutaj w zdecydowanej większości utworów jest wolniejsze (jak na ten gatunek), ale maestria instrumentalna, przemyślane aranżacje i kompozycje bronią się same. Ciekawego anturażu dodaje tutaj niewątpliwie akustyk pana Kiko Loureiro, którego śmiało można okrzyknąć prawdziwym Megadeth'owcem. Pracuje z Dave'm już od kilku ładnych lat i w porównaniu do "Dystopii"(gdzie brał udział w 3 utworach) udzielał się, aż na 8 kawałkach. Dobrze wchodzą tutaj w szczególności "Killing Time", energiczny "Dogs of Chernobyl" czy promujący krążek "Soldier On!". Moim faworytem tutaj jest jednak "Cebultatnte", do którego coś czuję będę wracał nie raz. Płyta jest świetnie zbalansowana i całościowo można ją "schrupać" bez żadnego zakrztuszenia! 

Utwory

A1. The Sick, the Dying... and the Dead!
A2. Life In Hell
A3. Night Stalkers (Feat. Ice T)
B1. Dogs of Chernobyl
B2. Sacrifice
B3. Junkie
C1. Psychopathy
C2. Killing Time
C3. Soldier On!
D1. Celebutante
D2. Mission To Mars
D3. We'll Be Back