Opis

Już jest długo wyczekiwany zaledwie 36-minutowy (w wersji podstawowej) album Blur o tytule „The Ballad of Darren”. Ale hola, czy znacie poprzedni? Co o nim sądzicie?
„Magic Whip” zrazu budzi mieszane uczucia. Inne „kupuje się” w całości, a tu jakby coś nie do końca gra. Nawet okładka trąci tandetą. Na szczęście w miarę poznania zyskuje akceptację słuchacza – i chyba nie chodzi tu tylko o taryfę ulgową od wieloletniego fana. Po prostu jest w niej jakiś specyficzny vibe. Być może były to pierwsze oznaki „starzenia się”, no ale ile można skakać jak dzieciak? Nie dziwota zatem, że jest tu trochę „mulistych” rzeczy jak „New World Towers” i „Ice Cream Man”. Zwolnienie bardziej przekonywało na poprzednim albumie. Tam bowiem wymagała tego materia, czyste piękno kompozycji, melancholijny nastrój, a tu jakby sił zabrakło. Największy czad jak za dawnych lat przynosi tylko „I Broadcast”. O ile „Think Tank” była dziełem smutnym, o tyle „Magic Whip” jest płytą „zdystansowaną”, może nieco zbyt zachowawczą, umiarkowaną. Blisko jej do równie ospałego solowego „Everyday Robots” Damona Albarna. Lecz „senny” nie znaczy zły, absolutnie. Ale lepiej nie wierzyć na słowo, tylko samemu się przekonać.
„The Narcissist”, pierwszy singiel z „The Ballad of Darren”, sugeruje zaś kompletnie inny nastrój albumu. Jesteśmy jak najlepszej myśli. Już przebieramy nogami, by go usłyszeć.
Na koniec wskazówka. Posiadacze „Magic Whip” powinni zajrzeć pod nieprzezroczysty plastk, na którym trzyma się dysk.

Utwory

A1. The Ballad
A2. St. Charles Square
A3. Barbaric
A4. Russian Strings
A5. The Everglades (For Leonard)
B1. The Narcissist
B2. Goodbye Albert
B3. Far Away Island
B4. Avalon
B5. The Heights