Opis

Życie Steve’a Jobsa to właściwie gotowy scenariusz filmowy. Walka o przetrwanie, wyścig z czasem, genialny umysł i pomysły, które zrewolucjonizowały rzeczywistość XX i XXI wieku. Za reżyserię filmu odpowiedzialny jest Danny Boyle, laureat Oscara za film „Slumdog. Milioner z ulicy”. Scenariuszem zajął się Aaron Sorkin, zdobywca Nagrody Akademii za „The Social Network”. Film zabierze nas w miejsca, w których tworzyły się podwaliny dzisiejszej elektroniki i technologii nowej generacji. Zobaczymy walkę z czasem, który Jobs musiał wyprzedzić, abyśmy dziś korzystali z rozwiniętej technologii komputerowej. Twórcy filmu zapowiadają, że poznamy również intymny portret geniusza, ojca rewolucji technologicznej.

NASZA RECENZJA

Jeśli „Steve Jobs” to teatr telewizji, to hermetyczny i zdecydowanie duszny, gdyż niemal doszczętnie zamknięty we wnętrzach biurowców, lecz zarazem dynamicznie zrealizowany okraszony błyskotliwymi dialogami, za którymi ledwo nadążyć. Intensywny seans ewidentnie kręci się wokół jednego aktora: budzącego lęk, wybitnie inteligentnego (niemal) tyrana – bezwzględnego i nieznoszącego sprzeciwu, lecz charyzmatycznego szefa Apple (hipnotyzujący Michael Fassbender). Wodza, który nie boi się ryzyka i wszelkich kontrowersyjnych innowacji; traktujący swe ukochane dzieło niezwykle personalnie. A współpracownicy to zaledwie skaczące wokół niego pacynki. No, prawie. A centralna postać w tym układzie funkcjonuje bez wytchnienia na pełnych obrotach. Takoż i my się nie nudzimy ani chwili.
 „Steve Jobs” słusznie nie podrabia konceptu wcześniejszej, łopatologicznej biografii jednego z dwóch najpopularniejszych komputerowców świata. O ile boleśnie przewidywalny, przypominający zgrzebne kalendarium „jOBS” Joshuy Michaela Sterna (z Ashtonem Kutcherem w roli wiodącej) był dostosowany dla tych, którzy nie mieli bladego pojęcia o losach niestrudzonego założyciela Apple’a (jakby żywcem wyjętych z tandetnego amerykańskiego snu), tak boyle’owska wersja przeznaczona jest raczej dla tych, którzy jego biografię już nieco znają – inaczej trudno się połapać w niuansach, aluzjach, a nawet w sednie opowieści. Niestety umożliwiło to twórcom nagięcie faktów (przede wszystkim Joanna Hoffman/Kate Winslet/ – prywatnie córka reżysera Jerzego Hoffmana, a w filmowej rzeczywistości chodzące sumienie przywódcy Apple – nie była jego współpracowniczką przez aż tak długi czas). Mamy za to okazję lepiej poznać niełatwy charakter protagonisty – jakkolwiek nie byłby on przekłamany lub adekwatny do rzeczywistości. W każdym razie jest on bardziej wiarygodny, niejednoznaczny i po prostu „Steve Jobs” lepiej funkcjonuje jako samodzielny utwór filmowy, nawet w oderwaniu od autentycznego życiorysu bogacza. Niczym portretowana przez siebie postać, Boyle uczy się na błędach naiwnej konkurencji i prędko wyciąga wnioski, przechytrzając konkurencję.

Aktorzy

Michael Fassbender - Steve Jobs
Kate Winslet - Joanna Hoffman
Seth Rogen - Steve Wozniak
Jeff Daniels - John Sculley
Michael Stuhlbarg - Andy Hertzfeld
Katherine Waterston - Chrisann Brennan
Perla Haney-Jardine - Lisa Brennan (19)
Ripley Sobo - Lisa Brennan (9)
Makenzie Moss - Lisa Brennan (5)
Sarah Snook - Andrea Cunningham