Opis

Kojarzycie z pewnością ten motyw z amerykańskich filmów: banda zbuntowanych nastolatków noszących się w skórach zakłada punkową kapelę a la „3 akordy i darcie mordy”. Członkowie po znienawidzonych lekcjach spotykają się u jednego z nich w garażu, by nieco pohałasować. Odreagują nudne życie nastolatka w naprędce skleconych prościutkich piosenkach o tym, co lubią lub czego nie lubią (i najczęściej w ten sposób tytułują kolejne utwory). Może nie należą do największych tępaków w swoim roczniku, ale też nie świecą przesadnie inteligencją ani obyciem kulturalnym. Wielu z nich drwi, bo są bardziej słodcy niż groźni, niektórym nawet się podobają, ale mało kto traktuje ich poważnie. Protoplastą takich szkolnych zespołów są nasi dzisiejsi bohaterowie.
The Ramones to trochę pechowcy. Choć otaczani kultem niemal od zarania kariery, nigdy nie osiągnęli sukcesu komercyjnego, co było najwyraźniej tak dotkliwe finansowo dla ich członków, że w pewnym momencie stwierdzili, że nie opłaca im się dłużej ciągnąć tego wózka.
"Road to Ruin” to album, na którym chłopaki zaczęli mięknąć i trochę zwalniać tempo. Albo rozwijać się, jak kto woli. W każdym razie na pewno zaczęli skręcać nieco w pop, dzięki czemu ich albumy przestały być jednowymiarowe. O ile słynne „I Wanna Be Sedated” to rzecz dla nich jak najbardziej typowa, ale perfekcyjnie skrojona pod radio, o tyle „Don’t Come Close” to zaskakująco łagodna, liryczna rzecz bliska temu, co już za chwilę miała zaproponować Chrissie Hynde przewodząca The Pretenders.
Ortodoksyjni fani niespokrewnionych braci Ramone musieli się nieźle zdziwić, gdy do ich uszu trafiła przeróbka „Needles and Pins” i to wcale nie wykonana w pędzącym tempie przy pomocy power chordów, lecz bliska oryginałowi zagrana „na średnich obrotach” i pełnych akordach, na domiar złego na akustycznych wiosłach. Podobny charakter ma pierwsza autorska ballada „Questioningly”, którą rozpoczyna gitarowe łkanie godne George’a Harrisona (podobne nuty można jeszcze dorwać na wieńczącej album „It’s a Long Way Back”). Tyle pozornych mankamentów dla zaściankowców, a jednak publiczność przyjęła czwarty album równie entuzjastycznie jak wcześniejsze – być może dlatego, że pozostałe numery pędzą już jak drzewiej bywało. Kto zatem chciałby poznać Ramonesów z obu stron w najlepszej formie, tego można od razu… doprowadzić do „Ruiny”./fc/

Utwory

1. I Just Want To Have Something To Do 2:41
2. I Wanted Everything 3:15
3. Don't Come Close 2:44
4. I Don't Want You 2:26
5. Needles And Pins 2:20
6. I'm Against It 2:06
7. I Wanna Be Sedated 2:29
8. Go Mental 2:42
9. Questioningly 3:20
10. She's The One 2:13
11. Bad Brain 2:26
12. It's A Long Way Back 2:19