Opis

Fani nowojorskiej kapeli zauważyli pod koniec działalności ulubionego zespołu przystępność kolejnych krążków. I faktycznie: przedostatni „Rather Ripped” z 2006 r. (rany, od tego momentu minęło już 18 lat!) całkiem łatwo „wchodzi” jak na standardy Dźwiękowej Młodzieży.
Dobrą dekadę później (20.04.2017) Ranaldo dał performans w gdańskim Teatrze Szekspirowskim. Jego gitara była nie tylko źródłem dźwięku, ale także eksponatem, którym kołysał po sali, a niekiedy nosił niczym trofeum. Ciekawe – bodaj półgodzinne – doświadczenie, nie powiem (zwłaszcza, gdy niepozorny muzyk niepostrzeżenie wyłonił się zza moich pleców, gdy akurat grzebałem w telefonie, by robić dziennikarskie notatki).
Na występ, który miał być supportem dla Xiu Xiu (z całym  szacunkiem dla Kalifornijczyków - to był jeden z nielicznych przypadków, gdy rozgrzewający interesował mnie niewspółmiernie bardziej niż gwiazda wieczoru), profilaktycznie zabrałem ze sobą wspomniany kompakt na wypadek, gdyby była okazja do autografu. Głównie dlatego, że do wkładki miał dołączoną kartkę reklamującą DVD „Corporate Ghost” zbierające klipy SY z lat ‘90-’02. Jej rewers był zupełnie czysty, uznałem więc to za znakomite „pole do po(d)pisu” dla artysty, gdyby był na tyle miły.
I o dziwo nader sympatyczny gitarzysta rzeczywiście kręcił się po koncercie swobodnie między uczestnikami spokojnie czekającymi na gwiazdę, więc zdobyłem się na śmiałość i w końcu prośbę złożyłem. Zaskoczyło mnie, gdy słusznie założył, że moje imię pisze się przez „f”… Surrealistyczna sytuacja, żeby móc tak po prostu zamienić parę banalnych słów z kimś z drugiego końca świata, którego słuchało się od lat.
Liczę, że jeszcze kiedyś dane mi będzie zobaczyć pełnoprawny występ Lee z towarzystwem jakichkolwiek innych muzyków. Bo o powrocie Sonic Youth, którego filarami było eks-małżeństwo Thurston Moore-Kim Gordon nawet nie śmiem marzyć… Ranaldo był takim George’em Harrisonem w Sonic Youth. Trzon repertuaru tworzył wspomniany wcześniej duet, ale zawsze znalazło się parę rodzynków „tego trzeciego”, które nierzadko były tymi najbardziej przebojowymi, najłatwiej wpadającymi w ucho fragmentami płyt. Często mymi ulubionymi.

Utwory

A1. Reena 3:47
A2. Incinerate 4:55
A3. Do You Believe In Rapture? 3:11
A4. Sleepin' Around 3:42
A5. What A Waste 3:33
A6. Jams Run Free 3:51
B1. Rats 4:24
B2. Turquoise Boy 6:13
B3. Lights Out 3:32
B4. The Neutral 4:09
B5. Pink Steam 6:57
B6. Or 3:31