Opis

New Model Army postrzegam jako takich punkrockowych spóźnialskich. Powstali u zarania przedostatniej dekady XX wieku, a pierwszą płytę o tytule „Vengeance” wydali dopiero w roku orwellowskim, zatem ładnych parę lat po pamiętnej rewolucji rozkręconej przez rodaków Sex Pistols i ich rówieśników, która rozegrała się niemal dekadę wcześniej. Teoretycznie więc – z „modnego” punktu widzenia – powinni być już passe na starcie, lecz kultywują tamte ideały tak szlachetnie, że nie da się ich zbagatelizować niczym bandy obciachowców. Zresztą nie ma mowy, by od 40 lat mogli raczyć nas jedynie prostym hasłem „3 akordy i darcie mordy”, bo nikt by się na to nie nabrał. Dość powiedzieć, że nieraz w ich nagraniach słychać choćby smyczki. Zresztą to tylko łatka: wielu innych określa ich jeszcze szerszym określeniem postpunkowców, co może znaczyć wiele, a w tym wypadku ów epitet ma chyba tylko tłumaczyć ów „historyczny” poślizg, bo w żadnym wypadku twórczość NMA nie jest zaprzeczeniem właściwego nurtu, co najwyżej stanowi jego rozwinięcie. Coś, co moim zdaniem zawsze ich wyróżniało na tle innych punkowych ekip to taki delikatny gotycki sznyt, który zapewne tak ujął Tomasza Beksińskiego – jak wiadomo – lubującego się w takich klimatach.
Jeśli ktoś odsyłał Was do longplaya „Thunder and Consolation”, to wiedzcie, iż prawdopodobnie był Wam życzliwy. Oczywiście ich dorobek nie kończy się na tamtej pamiętnej płycie z 1989 roku (piątej chronologicznie), acz jest ona centralnym punktem klasycznego okresu działalności NMA przypadający akurat na czas współpracy z EMI, który zbiera box „Original Album Series”, zawierający jeszcze „No Rest for the Wicked”, „The Ghost of Cain”, „Impurity” oraz koncertówkę „Raw Melody Men”.  Osobno zaś oferujemy głównie pozycje z ostatniej dekady (vide -> galeria), ale również i świetny "Carnival", który jest naszą drugą ulubioną płytą załogi.
Już słyszeliśmy najnowszy album „Unbroken”, który ukazał się w ubiegły piątek i nie zaskakuje wcale, że jest wart uwagi. Również się nie z(a)łamaliśmy, więc w poniedziałek wybieramy się do gdańskiego B90 na ucztę. Ekipa niestrudzonego Justina Sullivana albo uwielbia u nas grać albo zwietrzyli tu interes, bo najwyraźniej nasi rodacy uwielbiają na te wydarzenia uczęszczać. Już jutro wracają nad Wisłę, zaliczając łącznie 4 przystanki, czyli również Kraków, Poznań i stolicę.

Utwory

. No Rest For The Wicked
1-1. Frightened
1-2. Ambition
1-3. Grandmother's Footsteps
1-4. Better Than Them
1-5. My Country
1-6. No Greater Love
1-7. No Rest
1-8. Young Gifted And Skint
1-9. Drag It Down
1-10. Shot 18
1-11. The Attack
. The Ghost Of Cain
2-1. The Hunt
2-2. Lights Go Out
2-3. 51st State
2-4. All Of This
2-5. Poison Street
2-6. Western Dream
3-7. Love Songs
2-8. Heroes
2-9. Ballad
2-10. Master Race
. Thunder And Consolation
3-1. I Love The World
3-2. Stupid Questions
3-3. 225
3-4. Inheritance
3-5. Green And Grey
3-6. Ballad Of Bodmin Pill
3-7. Family
3-8. Family Life
3-9. Vagabonds
3-10. Archway Towers
. Impurity
4-1. Get Me Out
4-2. Space
4-3. Innocence
4-4. Purity
4-5. Whirlwind
4-6. Lust For Power
4-7. Bury The Hatchet
4-8. Eleven Years
4-9. Lurhstaap
4-10. Before I Get Old
4-11. Vanity
. Raw Melody Men
5-1. Whirlwind
5-2. The Charge
5-3. Space
5-4. Purity
5-5. White Coats
5-6. Vagabonds
5-7. Get Me Out
5-8. Lib.Ed.
5-9. Better Than Them
5-10. Innocence
5-11. Love Songs
5-12. Lurhstaap
5-13. Archway Towers
5-14. Smalltown England
5-15. Green And Grey
5-16. The World