Opis

Uwielbiam tę kapelę praktycznie od pierwszych dźwięków ich debiutanckiego albumu. Szwedzki MONOLORD należy wówczas do moich osobistych top stoner/doom zespołów, do których uwielbiam wracać, z którymi dobrze się bawię i które każdorazowo wgniatają w ziemie swoim ciężarem. Przy płycie "No Comfort" z 2019 roku wcale nie odczuwam - hehe- braku komfortu, a wręcz mam go aż nadmiar. Album jest zagrany w powolnym tempie, z mnóstwem doomowych melodii, świetnymi solowkami, ale przede wszystkim bardzo mi wibrują emocje - od tych smutnych, przez poczucie nadzieii, chillery, a na katharsis skończywszy. Mega buja słuchacza ten krążek i moim zdnaiem jest on chyba najlepszym w dorobku Szwedów (zresztą oni nie mają słabej płyty). Monolord zaczyna niby sztampowo, niby sabbatowsko-wizardowym riffem, ale to jak urozmaicony jest "The Bastard Son" w końcowej fazie jest mega hipnotyzujące. Późniejsze "The Last Leaf" jest chyba moim ulubionym kawałkiem Monolord. Zdecydowanie wchodzi to najlepiej z teledyskiem, który pozostawia mnie zawsze z jakąś zagwostką natury egzystencjalnej. Następnie kapitalny "Larvae", który jest wręcz takim doomowym hymnem i idealnie podkreśla styl zespołu, który w zasadzie utrzymuje ten kwaśny lot z taką funeralną przestrzenią. "Skywards" i "Alone Togheter" też utrzymują melancholijny poziom, a utwór tytułowy na koniec wbija gwóźdź do trumny. Bardzo polecam wszystkim fanom magicznego gruzu!

Utwory

1. The Bastard Son
2. The Last Leaf
3. Larvae
4. Skywards
5. Alone Together
6. No Comfort