Opis

Książka posiada zagięcie widoczne na drugim zdjęciu

Tytuł „Prawdziwa historia” aż prosi się o srogie baty. Tak jakby autor rościł sobie prawo do nieomylności i niejako  monopolu na „wiedzę właściwą”, jak można domniemywać – tajemną! Ale w tym akurat przypadku to bardziej gra słów z nazwiskiem autora (aczkolwiek przybranym). Tym bardziej, że to książka dosyć bałaganiarska pod kątem kronikarskim. Niemniej to najbardziej rozbudowany, szczegółowy, najpełniejszy portret zespołu napisany przez kogoś, kto wielokrotnie i bezpośrednio się z nim stykał. No i wspaniale się go czyta.
Everett True uwielbia być w centrum uwagi i trzeba mieć to na uwadze, podchodząc do lektury nie tylko niniejszej biografii (a na polski została przetłumaczona – też zresztą świetna – książka na temat The Ramones. Obie wydał u nas In Rock). Gdy już przeczytacie niniejszą cegłę, z pewnością do końca życia nie zapomnicie, że autor był właśnie tym gościem, który wwiózł Kurta Cobaina na wózku inwalidzkim na festiwalu Reading 30 sierpnia 1992. Miała to być szydera z – rzekomo – lichego stanu zdrowia lidera kapeli. Zaraz później mogliśmy być świadkami chwili triumfu zespołu, o którym mówiono, że się rozlatuje, a niespodziewanie dał być może swój najważniejszy koncert w karierze. A może to właśnie dzięki niemu odżył? Kto wie, jak potoczyłyby się losy Kurta Cobaina, gdyby do tego występu nie doszło? Może stracilibyśmy ważny dla świata zespół, ale zatrzymalibyśmy choć na chwilę dłużej wspaniałego artystę przy życiu? A może i tak podjąłby tę samą feralną decyzję 5 kwietnia 1994 roku?
„Prawdziwa historia” powstała po części jako odpowiedź na „Pod ciężarem nieba” Charles C. Cross – choć niewątpliwie udaną pozycję, to jednak skrojoną ewidentnie pod Courtney Love. Proza True’a pozbawiona jest też czułostkowości, która mogła zrazić co niektórych czytelników książki redaktora „Rolling Stone’a”, a jednak czuć niebagatelny ładunek emocjonalny autora wobec swego głównego bohatera, ale bez wazeliniarstwa.
Nie liczcie na efektowne wydanie (aczkolwiek twarda oprawa+spory format budzą respekt), gdyż nie ma tu zbyt wiele zdjęć, ale za to treść jest wyborna. Jeśli ograniczyć się do jednej biografii Nirvany, najlepiej postawić właśnie na tę.