Opis

"Spine" zespołu MYRKUR, dowodzony przez enigmatyczną i niezwykle odważną Amalie Brunn. Dlaczego odważną? A no dlatego, że przeciwstawia się stereotypowym metaluchom i dzielnie kroczy swoją muzyczną ekspresją, okraszoną black metalowym vibem (często nie ma łatwego życia na koncertach, zwłaszcza w Skandynawii). Zanim jednak odsłucham "Spine", zdecydowałem się cofnąć do roku 2017 i wrócić do znakomitej płyty "Mareridt"! Niezwykle mroczna, melodyjna, ale także surowa i posępna- jak dusza artystki. Myrkur romansuje z wieloma wpływami nurtu czerni, jak i muzyki folkowej (znakomita w tym klimacie płyta "Folkesange" z 2020 r.), co powoduje moim zdaniem zgrabny i ciekawy monolit. Mnóstwo przestrzeni i delikatnych przejść, w połączeniu z surowymi blackowymi riffami, a także niekiedy growlem, powoduje że album przyciaga swoją nieprzeciętnością. Utwory takie jak "Ulvinde" (wow!), "Crown" czy świetny wykon "Funeral" na współe z Chelsea Wolfe (o niej kiedyś też wspomnę!) to majstersztyki przykuwające ucho na maksymalnych obrotach. Świetne teksty, instrumentalia i klimat - o tak! Pani Brunn umie w te rzeczy doskonale. Polecam z całego serducha! Pisze to typ, który nie przepada za damskimi wokalami.
I tak na koniec...
Jeśli mam być szczery, to kompletnie nie rozumiem tego oburzenia niektórych kręgów co do jej twórczości. Wiele zespołów z tego typu nagonką, może i nawet zasługuje na skarcenie, ale absolutnie nie wrzucałbym do tego wora duńskiego zespołu, ktory moim zdaniem baaardzo otwiera i poszerza percepcje muzyczną, a o to w sumie chodzi - szukać nowego i rozumieć jeszcze więcej dźwięków, aby rozwijać pojmowanie muzy.

Utwory

1. Mareridt
2. Maneblot
3. The Serpent
4. Crown
5. Elleskudt
6. De Tre Piker
7. Funeral
8. Ulvinde
9. Gladiatrix
10. Ketteren
11. Bornehjem
12. Death Of Days