Opis

Kiwanuka przede wszystkim kojarzony jest z gitarą, ale prawda jest taka, że tyleżkrotnie co nią, na płytach występuje z basówką, a nierzadko również z klawiszami. No i ujmująco śpiewa. Jego głos kojarzy mi się z Billem Withersem (twórcą niezapomnianego „Ain’t no Sunshine”).
Jego twórczością zaraził mnie Hirek Wrona w swoich soulowych audycjach. A zważywszy, że ten artysta wkrótce bodaj po raz trzeci zawita do naszego kraju (znów na Open’er Festival), można śmiało założyć, że i Polakom jego twórczość przypadła do gustu.
Nie wiem, czy kiedykolwiek zastanawialiście się, jak mogłoby brzmieć połączenie folku i soulu, to już dłużej nie musicie się głowić, albowiem możecie sięgnąć po którąś z płyt Kiwanuki – a mamy wszystkie trzy. Skrajne – zarówno debiutancka zrealizowana z multiinstrumentalistą Paulem Butlerem „Home Again” z „I’ll Get Along”, jak i „Kiwanuka” ze świetnymi kawałkami „You Ain’t the Problem” i „Living in Denial” – są spoko, ale to między nimi ukazała się rzecz, której szczególnie warto się przyjrzeć.
To w przypadku „Love & Hate” możemy mówić o zgrabnej, zwartej całości, w pełni przemyślanym dziele. Z pewnością wyróżnia ją też największy potencjał komercyjny, co faktycznie przełożyło się na zainteresowanie mediów i publiczności. Zdecydowanie od niej wypadałoby rozpocząć przygodę z artystą. Od niej rozpoczęła się również jego współpraca z Brianem Burtonem aka Danger Mousem, co samo w sobie powinno stanowić wystarczającą  rekomendację, że najwyraźniej nie mamy do czynienia z byle grajkiem, lecz ciekawą osobistością.
Mija już pół dekady od ostatniego wydawnictwa, które artysta ochrzcił swym nazwiskiem, co stanowi jak dotąd najdłuższą przerwę fonograficzną. Czy możemy zatem spodziewać się nowego materiału w bliższej lub dalszej przyszłości? Nie obraziłbym się!

Utwory

1. Cold Little Heart 10:11
2. Black Man In A White World 4:19
3. Falling 4:17
4. Place I Belong 4:48
5. Love & Hate 7:07
6. One More Night 3:53
7. I’ll Never Love 2:46
8. Rule The World 5:43
9. Father’s Child 7:05
10. The Final Frame 5:00