Opis

Mieliście okazję być na koncercie… w kinie? Otóż my mieliśmy taką sposobność razy parę. Marzyłbym, by każdy mój „prawdziwie” zaliczony koncert – ba, choćby jeden! – odbył się w równie komfortowych warunkach, w wygodnym fotelu… Tak oto dowiedziałem się, czym jest magia kina. Nie sądziłem, że muszę sięgnąć po występ „na żywo” (np. „London Calling: Live In Hyde Park” Springsteena z 2010 r.), by wreszcie to poczuć.
 „Prawdziwy Amerykanin” promował wtedy „Working On A Dream”. Jednak będąc Bossem, wykonując nawet 27 utworów, nie jest się w stanie obskoczyć wszystkich własnych krążków. Ale żelaznej klasyki zabraknąć nie mogło. Tylko o „Born in the USA” chyba zapomniał. Jeden z lepszych albumów ostatnich lat, „The Rising”, także doczekał się godnej reprezentacji. Oczywiście były i inne starocie (świetne „Badlands” czy „Out In The Street”), z których w odsłonie koncertowej zyskał najbardziej „Johnny 99” z dyskusyjnej „Nebraski”.
Między utworami nie było bowiem najmniejszej przerwy (współczucia należą się szczególnie perkusiście Maxowi Weinbergowi), a Szef odliczał kolejne numery z prędkością Joeya Ramone’a. Toteż odezwał się do publiczności de facto dopiero… na bis. Spędzenie na estradzie 9 kwadransów zdawało się być dla ekipy pretekstem do zejścia, lecz tysiące gardeł wyraziło sprzeciw, toteż Boss, wówczas już wyraźnie zachrypnięty, zaśpiewał jeszcze 5 kawałków.
Towarzyszył mu oczywiście rozbudowany skład E-Street Band, w tym gitarzyści Steve Van Zandt (czyli Silvio Dante z „Rodziny Soprano”) oraz Nils Lofgren (dawny współpracownik m.in. Neila Younga i Ringo Starra). Jakkolwiek by się jednak nie starali, to Szef zawsze skradnie im show. Po ledwie dwóch kwadransach był już praktycznie cały mokry. Cieknący pot dostrzegalny był nawet bezpośrednio z palców gitarzysty. Grunt, że takimi rękoma potrafi jeszcze precyzyjnie sunąć po gryfie… Chętnie latał po skraju sceny, by śpiewać najbliższym widzom prosto w twarz.
Napięcie siadało tylko, gdy sięgał po smęty typu „Youngstown” czy „Racing In The Street”. Nieszczególnie porywały także całkiem liczne przeróbki. Szczególnie żal nieco przyciężkiej wersji klasyka The Clash, którym przywitano publiczność, który dał tytuł wydawnictwu.

Utwory

1. London Calling
2. Badlands
3. Night
4. She's The One
5. Outlaw Pete
6. Out In The Street
7. Workin' On A Dream
8. Seeds
9. Johnny 99
10. Youngstown
11. Good Lovin'
12. Bobby Jean
13. Trapped
14. No Surrender
15. Waitin' On A Sunny Day
16. Promised Land
17. Racing In The Street
18. Radio Nowhere
19. Lonesome Day
20. The Rising
21. Born To Run
22. Rosalita (Come Out Tonight)
23. Hard Times (Come Again No More)
24. Jungleland
25. American Land
26. Glory Days
27. Dancin' In The Dark
28. Raise Your Hand (Credits)
. Bonus
29. The River (Live From Glastonbury Festival 2009)
30. Wrecking Ball (Music Video Live From Giants Stadium 2009)