Opis

„You gotta fight for the right to party!”
Rasowi znawcy twórczości (zaje)Beastie Boysów zapewne wymieniliby jako swoją ulubioną Paul’s Boutique bądź Ill Communcation, lecz ja wybieram komerchę, najlepiej sprzedający się album tria, mianowicie Licensed to Ill na czele z nieśmiertelnym przebojem cytowanym powyżej. To jeden z tych przykładów, gdy paru gości, których roznosi (artystyczna) energia, że na debiutancki album pakują wszystkie swoje najlepsze patenty.
Nie bardzo załapałem się na polski hip-hop (poza oczywiście Kalibrem 44 i Paktofoniką), ale do tego dzieła mam wyraźną słabość. Wystarczy, jak sobie wymienię inne najważniejsze punkty programu płyty, jak Brass Monkey, She’s Crafty, No Sleep Till Brooklyn, Time to Get Ill, by momentalnie przypomnieć sobie, jak bardzo dzieło wryło mi się łeb. W mej głowie żaden inny krążek BB już nie wskoczy na miejsce debiutu. Jest w nim jakaś zupełnie unikalna energia, która skłania do ruszenia dupska nawet takiego kanapowego lenia patentowego, jak niżej podpisany. Chyba nie będzie nadużyciem, jeśli polecę go również innym stawiającym pierwsze kroki w dorobku tria.
Świetną sprawą jest potężne brzmienie albumu – bardziej rockowe niźli hiphopowe. Chwała Ci, Ricku Rubinie: wiedziałeś, co robisz! Ale nie mogło być inaczej, skoro bazowano na samplach z klasyki muzyki gitarowej. Dlatego Beasties wypada polecić rockersom, którzy pragną poszerzyć swoje horyzonty.
Ale nie mogę nie wspomnieć jeszcze o 2 płytach o zupełnie odmiennym charakterze. To po nie z katalogu BB sięgam najczęściej. I nie mogę zdecydować, która jest moją ulubioną. Obie w całości instrumentalne, wyśmienite. Takie hipnotyczne, funkowe, lekko jazzowate granie uwielbiam, acz trzeba mieć na nie odpowiednią fazę. Trzech Zwierzaków – perkusista Mike D, gitarzysta AdRock oraz świętej pamięci MCA na basie – zaprosiło do nagrywania „regularnej” The Mix-Up oraz zaskakująco spójnej kompilacji The In Sound from the Way Out paru gości. Mark Nishita na klawiszach dodał nieco kolorów do palety barw. Mnie zaś najbardziej hipnotyzują perkusjonalia zapodawane przez Alfredo Ortiza i Erica Bobo.

Utwory

1. Rhymin & Stealin
2. The New Style
3. She’s Crafty
4. Posse In Effect
5. Slow Ride
6. Girls
7. Fight For Your Right
8. No Sleep Till Brooklyn
9. Paul Revere
10. Hold It Now, Hit It
11. Brass Monkey
12. Slow And Low
13. Time To Get Ill