Opis

Lata lecą, a ja wciąż nie mam w pełni ustosunkowanej relacji z tym artystą, choć niespostrzeżenie prawie skompletowałem jego dyskografię. Jeśli więc jesteście skłonni wreszcie pochylić się nad twórczością Kanadyjczyka, możecie zdać się na opinię sympatyka jakim jest niżej podpisany, a nie die-hard fana, który męczyłby Was najgorszymi nudziarstwami.
Choćbym nie wiem, jak się zapierał, nie potrafię nie wskazać "I’m Your Man" jako swej ulubionej pozycji w dyskografii artysty, choć wcale nie jest dlań reprezentatywna. Za takową należy prędzej uznać "Various Positions" i to nie tylko przez obecność ikonicznych przebojów: Dance Me to the End of Love oraz megaszlagieru, doskonałej pieśni "Hallelujah". One, jak i pozostałe pieśni brzmią po prostu jak Cohen „właściwy” i to z wszelkimi tego konsekwencjami. Nie da się ukryć, że odsłuch jego płyt wymaga odpowiedniego klimatu. To nie są dzieła „na każdą okazję”. Nie wyobrażam sobie również, by mogliby po nie sięgnąć ci, którzy nie potrafią usiedzieć w miejscu, bo tak rozpiera ich energia. To idealna muzyka dla „jesieniarzy” i domatorów.
Ale i na "I’m Your Man" nie brakuje rozpoznawalnych pieśni. Jedną z nich dostajemy na sam początek. Mogę sobie tylko wyobrazić zdziwienie fanów artysty na pierwsze syntetyczne dźwięki "First We Take Manhattan". Bo cała płyta to Cohen odmieniony, w warstwie produkcyjnej zupełnie do siebie nie podobny, wręcz dyskotekowy. Aranże są znacznie przystępniejsze, aż zabiegają o uwagę słuchaczy. W niejednej pieśni króluje silnie zaakcentowany rytm jawnie nawiązujący do święcącego wówczas triumfy duetu Pet Shop Boys. Nie wiem, co przyświecało Leonardowi, gdy tworzył swe opus magnum (a przynajmniej najbardziej efektowny album z perspektywy szerokiej publiczności), ale brzmi ono po prostu jak zaskakująco spójny składak, na którym przypadkiem ktoś zapomniał umieścić utwory z poprzedniego etapu kariery – która przecież nigdy nie należała do spektakularnych, nawet gdy osiągnął szczyt swej popularności. I nie bez kozery wszelkie późniejsze „besty” zawierały liczne wyimki z tego albumu.

Utwory

A1. First We Take Manhattan 5:59
A2. Ain't No Cure For Love 4:49
A3. Everybody Knows 5:33
A4. I'm Your Man 4:25
B1. Take This Waltz 5:58
B2. Jazz Police 3:51
B3. I Can't Forget 4:29
B4. Tower Of Song 5:37