Opis

Są takie płyty z nurtu heavy metal (w tym przypadku NWOBHM), które mają w sobie coś niewytłumaczalnie przyciągającego. Począwszy od okładek, przez teksty i samą muzykę, aż po same odczucia słuchacza. Dla mnie jedną z nich jest debiutancki album "Give'Em Hell" brytyjskiej grupy WITCHFYNDE z 1980 roku. Płyta będąca podwaliną pod kiełkujący black metal, wykuwany przez Cronosa i Mantasa z grupy Venom, jak i innych początkujących. Co ciekawe, nie ma tutaj żadnych szaleńczych riffów, czy niewiadomo jak "naspeedowanych" bębnów - to czysty i złowrogo zagrany heavy metal z surowymi gitarami, dobrze brzmiącym basem i charakternym wokalem Steve'a Bridgesa. Największą jednak siłą jest klimat i posępne brzmienie, które spowodowało u mnie takie "Hm, okej to jest coś więcej niż hewi do potupania nózką i machania głową. Tu tkwi szatan!". I może to nie jest jakieś odkrywcze, czy przełomowe i szokujące, ale Anglicy mieli to "coś" co przyciągało tę wszystkie Venomy, Hellhammery, Mercyful Fate'y i inne zaczynające bandy z uniwersum ekstremalnego metalu. Weźmy chociażby tytułowy "Give'Em Hell", który tu aż zionie czymś "nieczystym" i przyciąga zarówno swoją melodią jak i "jajem" perkusisty (bardzo precyzyjna jest tutaj gra bębniarza). Steve Bridges też nie jest typowym heavymetalowym wokalistą pokroju Dickinsona czy Halfroda, lecz ma swój własny styl i "brud", który powoduje ciary na ciele. Witchfynde to zespół bez wątpienia z o wiele mniejszą marką jak grupy wyżej wymienionych wokalistów, aczkolwiek nie sądzę, aby ich wpływ na scenę w latach 80 był jakos drastycznie słabszy. Polecam mega tę pozycję, bo pozwala zrozumieć w jaki sposób "czerniała" muzyka heavymetalowa i hard rockowa, która rozrosła się potem do wielkiego kultu i stylu życia wielu słuchaczy metalowej muzyki. 

Utwory

1. Ready To Roll
2. The Divine Victim
3. Leaving Nadir
4. Gettin' Heacy
5. Give 'em Hell
6. Into The Ages Of The Ages
7. Pay Now - Love Later
8. The Devil's Gallop
9. Tetelestai
10. Wake Up Screaming