Opis
1. Invisible (4:43)
2. The Blessing (4:45)
3. Jayne (7:17)
4. Chippie (5:37)
5. The Disguise (2:48)
6. Angel Voice (4:20)
7. Alpha (4:12)
8. When Will The Blues Leave? (4:56)
9. The Sphinx (4:14)
1. Tomorrow Is The Question! (3:09)
2. Tears Inside (5:00)
3. Mind And Time (3:08)
4. Compassion (4:37)
5. Giggin' (3:19)
6. Rejoicing (4:04)
7. Lorraine (5:55)
8. Turnaround (7:55)
9. Endless (5:18)
Utwory
Kontynuując obchody 70 rocznicy powstania wytwórni Contemporary Records, Craft Recordings prezentuje kolekcjonerską edycje albumu "Ornette Coleman – Genesis of Genius: The Contemporary." Wydanie zawiera dwa przełomowe albumy, "Something Else!!!! The Music of Ornette Coleman", z 1958 roku oraz "Tomorrow Is the Question! The New Music of Ornette Coleman" z 1959 roku. Albumy, które zmieniły nieznanego wizjonera jazzu w sensację nowojorskiej sceny.
Oba albumy zostały pierwotnie nagrane przez Roya DuNanna - realizatora dźwięku odpowiedzialnego za słynną, nieskazitelną jakość albumów wytworni Contemporary, i ponownie zmasterowane przez Berniego Grundmana, który zaczynał swoją karierę w Contemporary, pod opieką DuNanna. 180-gramowy zestaw winylowy, zostanie wyprodukowany z oryginalnych taśm analogowych. Oryginalne taśmy zostały również użyte do nowych masteringu Grundmana w wydaniu 2-CD i cyfrowym.
Ornette Coleman (9 marca 1930 – 11 czerwca 2015) unikany przez swoich jazzowych kolegów z Los Angeles, znalazł swoje miejsce w wytwórni Contemporary Records. Założyciela wytwórni, Lestera Koeniga zaintrygowała melodyjna wrażliwość i niekonwencjonalne frazowanie saksofonisty. Po albumach wydanych w Contemporary, Coleman przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie szybko stał się sensacją, jednak to Koenig jako pierwszy pokazał światu niezwykłe podejście artysty do rytmu i harmonii.
„Te dwa albumy stanowią wstęp do poznania muzyki Ornette’a Colemana”, mówi Nick Phillips, producent Genesis of Genius. „On rozbudował język bebopu. W tamtym czasie używał w swoich kompozycjach tradycyjnego 12-taktowego bluesa i formy AABA, jednak robił to w zupełnie nowym stylu. Ornette, wspierany przez trąbkę Dona Cherry'ego, przestawia wybitny rodzaj frazowania z przeplatającym się rytmem. Ich brzmienie jest bardzo mocne”.
W nagraniach albumu "Something Else!!!!" Colemana wspierają: Don Cherry na trąbce, pianista Walter Norris, basista Don Payne i perkusista Billy Higgins. Dziś ten album brzmi mniej radykalnie a bardziej unikatowo. Jest esencją bluesa. Wśród dziewięciu oryginalnych kompozycji Colemana nagranych podczas tej sesji, kilka stało się standardami, w tym „The Blessing” i „When Will the Blues Leave?”.
Na albumie "Tomorrow Is the Question!" usłyszymy brzmienie trąbki Cherry’ego, na perkusji Shelly’ego Manne’a i Percy’ego Heatha oraz Reda Mitchella na basie. To zdecydowana, pozbawiona fortepianu, innowacyjna, kontynuacja koncepcji Ornette’a. Album, składający się z oryginałów Colemana, wprowadził kilka kolejnych kompozycji do kanonu jazzu, w tym „Tears Inside”, „Rejoicing” i „Turnaround”.
Coleman, był nie tylko improwizatorem i kompozytorem, który rozszerzał granice jazzowego rytmu i harmonii, ale także afroamerykańskim działaczem na rzecz znoszenia podziałów rasowych. Łączył konserwatyzm i niekonwencjonalność, był zarazem awangardowy i populistyczny.
Coleman urodził się i wychował w Fort Worth w Texasie i ten teksański blues był zawsze wpleciony w jego brzmienie. Zanim zamieszkał w Los Angeles w połowie lat pięćdziesiątych, spędził lata w trasie, grając bluesa i R&B, wpajając przy tym swoją wewnętrzną wrażliwość w każdy zagrany dźwięk.
Bebopperzy z Los Angeles często gardzili muzyką Ornette’a, postrzegając jego niekonwencjonalną grę jako brak umiejętności. Z czasem jednak zdołał przekonać grono muzyków, którzy przyjęli jego muzyczną wizję. Byli wśród nich pianista Paul Bley, perkusiści Billy Higgins i Eddie Blackwell, basista Charlie Haden oraz trębacz Don Cherry. Jego albumy dla The Contemporary utorowały mu drogę do triumfu, który został przypieczętowany jesienią 1959 roku, kiedy płyta "Tomorrow Is the Question!" trafiła do sklepów, a jego kwartet rozpoczął serię koncertów w Five Spot Jazz Club w Nowym Jorku. Były to prawdopodobnie jedne z najbardziej intensywnych i kontrowersyjnych wydarzeń w historii jazzu.
Na przemian potępiany i uwielbiany przez ówczesnych muzyków i krytyków, Coleman znalazł nowy dom w Atlantic Records, gdzie kontynuował rozwijanie swojego muzycznego kunsztu. Jednak to Lester Koenig jako pierwszy rozpoznał geniusz Colemana w czasie, gdy większość nie rozumiała natury jego gry.
„Płyty nagrywane dla wytworni Contemporary były fundamentem kariery Ornette'a i początkiem nowej ery. Coleman pojawił się u schyłku jednej dekady i stał się odważnym początkiem nowej” – pisze Ashley Kahn w notkach "Genesis of Genius". „Uwielbiana lub wyszydzana, muzyka Colemana podważyła od dawna utrzymywane wyobrażenia o tym, jak powinien brzmieć jazz”.
Ornette Coleman – saksofon altowy
Don Cherry – trąbka
Percy Heath – kontrabas
Red Mitchell – kontrabas
Shelly Manne – perkusja
