Opis

Wróciłem wczoraj z Warszawy z koncertu włoskiej MESSA, zespołu grającego tradycyjny doom metal z domieszką awangardy. Od dłuższego czasu się na nich nastawiałem, aby zobaczyć w końcu na żywo gitarowe popisy Alberto Piccolo, (serio, gość jest świetnym gitarzystą!) ale przede wszystkim usłyszeć fenomenalny głos Pani Sary Bianchin. Jak było? Uff... Klękajcie narody! Cóż za gracja, wirtuozeria, ciężar, subtelność i emocjonalność w jednym! Wiedziałem, że będę mógł liczyć na dobre granie i się absolutnie nie zawiodłem. Setlista była różnorodna, bo i poleciały kawałki z "Belfry" (2016), "Feast of Water" (2018) jak i perełki z ostatniego albumu "Close", który wydano 2 lata temu, i tutaj na chwilę bym się zatrzymał. Ten album moim zdaniem jest krokiem (i to bardzo dużym) do zostania zespołem dużego formatu. Zerwali nieco z doomem i sludge'ową szorstkością (choć nie do końca!) na rzecz kapitalnego klimatu, który ujmuje słuchacza i pozostawia go z nieokiełznanym apetytem. Orientalna delikatność połączona z nośnymi rytmami bębnów jest tutaj nader dominująca. Riffy powolne, tłuste ale jakby nieco "schowane" (jak na ten gatunek) a bassik "fruwa" elegancko między instrumentami. Usłyszeliśmy "Suspended" ze świetnymi momentami rytmicznymi oraz "Pilgrim" - utwór, który mnie osobiście miecie na kawałki od melodii w intro, po główny riff, aż po anielski wokal Sary. Baaaardzo dobrze to wybrzmiało na żywo i całościowo oceniam ich występ na wielki plus, gdyż pytanie na końcu jakie się u mnie pojawiło to: "Co? Już koniec?JAK TO!!? ". I tak, wiem że metal odsłon ma ogromnie wiele i zapewne znalazłoby się (choćby i w samym doom) dużo większych kapel z kosmicznymi repertuarami, cięższymi riffami i bardziej złowrogim klimatem, ale coś takiego co gra obecnie Messa jest strzałem w 10-tke dla mojego osobistego poczucia duchowości i estetyki ciężaru.

Utwory

A1.Suspended
A2.Dark Horse
A3.Orphalese
B1.Rubedo
B2.Hollow
B3.Pilgrim
C1.0=2
D1.If You Want Her To Be Taken
D2.Leffotrak
D3.Serving Him