Opis

Pisać o płycie tak zacnej – sama przyjemność. Ale większą błogość sprawia oczywiście odsłuch.
Zupełnie nie rozumiem, dlaczego w powszechnym dyskursie Nicka Drake’a uważa się przede wszystkim za twórcę „Pink Moon”. Był to krążek nader ascetyczny nagrany solo wyłącznie z gitarą akustyczną w ciągu dwóch dwugodzinnych sesji (jedynie do tytułowego Drake dograł pianino). Nagrał go po nieco dłuższej przerwie, która nastąpiła przez rozczarowanie chłodnym przyjęciem poprzedniego krążka. 3 lata po jej rejestracji muzyk przedawkował Tryptizol, lek antydepresyjny. Do dziś – 49 lat później – nie ma pewności, czy zrobił to umyślnie. Miał tylko 26 lat.
W drugiej kolejności wspomina się jego debiut „Five Leaves Left”. Jasne, to był naprawdę dobry krążek, ale jakoś od razu czuć – albo tylko sobie to wmawiam – że chłopak się dopiero rozkręcał. Aczkolwiek znajdziemy już tam najsłynniejszy jego numer „River Man”. Ja natomiast upodobałem sobie „kawiarniane”, hipnotyczne napędzane przez bongosy „Three Hours” i „Cello Song”, a najcieplej wspominam kojący closer „Saturday Sun”.
Tymczasem „Bryter Layter” to właściwie płyta doskonała, choć sam autor się na niej nie poznał, zarzucał jej przeprodukowanie. Bzdura! Trzyma tak równy poziom, że jeśli coś się wyróżnia, to tylko na plus. Zwłaszcza jeden fragment zasługuje na szczególne traktowanie. To, jak owa piosenka nieśpiesznie się wyłania, już wzbudza błogość. W „Nothern Sky” znajdziemy aż 3 ścieżki klawiszowe (czelesta, organy i „zwykłe” pianino) zarejestrowane przez Johna Cale’a, współzałożyciela legendarnego The Velvet Underground, które łącznie tworzą niebiański podkład wraz ze „standardową” pracą gitary Drake’a, perkusji Mike’a Kowalskiego oraz basu Dave’a Pegga. „One of These Things First” to dla mnie highlight nr 2. Może to znów sprawka gęstych klawiszy (tym razem jeden ślad w wykonaniu Paula Harrisa)? A w interesującej „Fly” powraca Cale – tym razem na altówce i klawesynie.
Czyżby snobi kręcą nosem, że jest tu zbyt przystępnie? Za dużo dogrywek? Komuś przeszkadza „zbyt komercyjny” saksofon altowy Raya Warleigha w „At the Chime of a City Clock” albo smyczki w aranżacji Roberta Kirby’ego przewijające się przez cały album? Nie znacie się!

Utwory

A1. Introduction 1:33
A2. Hazey Jane II 3:41
A3. At The Chime Of A City Clock 4:42
A4. One Of These Things First 4:46
A5. Hazey Jane I 4:24
B1. Bryter Layter 3:16
B2. Fly 2:56
B3. Poor Boy 6:30
B4. Northern Sky 3:42
B5. Sunday 3:39