Opis

Wydawać płyty koncertowe, jasne. Fabrykować płyty „na żywo” w studiu, ok, też się zdarza. Ale tworzyć płytę… imprezową? Zwłaszcza jeśli ma się za lidera odludka, który za przyjęciami, ba, nawet za trasami koncertowymi nie przepada? To już ewenement na skalę światową wówczas, ale i do dziś zjawisko nie spotykane.
Zamysł był taki, że oto siedzimy z Beach Boysami na imprezie, na której wyciągnęli mniej lub bardziej przypadkowe instrumenty i tak sobie śpiewali (trafiając w nuty czy timing albo i nie), przygrywając sobie niezobowiązująco na gitarach akustycznych i bongosach, nie zawsze nawet dokańczając daną pieśń. Oczywiście nawet nie było mowy o tym, żeby nagrać faktyczną balangę, bo rezultat zapewne nie nadawałby się do odsłuchu. Powstałby co najwyżej chaotyczny materiał słabej jakości, na który połasiliby się bootlegerzy. A przecież dostajemy całkiem sympatyczny materiał. Niby ma to swój jakiś specyficzny urok, ale nie słuchacza raczej nie opuszcza wrażenie, że uczestniczy w czymś dziwnym, niekonkretnym, nie wiadomo czym w zasadzie… a jednak całkiem dobrze się bawi!
Mamy tu zarówno hity własne, jak i cudze. „You’ve Got to Hide Your Love Away” wykonał zblazowany Dennis, znacznie żywiej wyszło gremialne „Tell My Why” czy „I Should Have Known Better” w duecie Carl-Al. Sam Jardine zaś sięgnął po Boba Dylana i jego „The Times They Are A-Changin’”. I to właśnie cudzesy są wykonane z relatywną czcią, bo własne kawałki są raczej zgrywami, wygłupami. Najbardziej znanym fragmentem dzieła jest finałowa „Barbra Ann”. Incognito wystąpił tu w wiodącej partii wokalnej Dean Torrence z duetu Jan & Dean i zapewne większość fanów zespołu jest święcie przekonanych, że oto słyszy kolejny raz Mike’a Love’a, jak to zwykle bywało.
I tak oto przymuszeni przez Capitol Beach Boysi przygotowali płytę iście specjalną i do dziś bodaj nikt nie poszedł ich śladem. Czy ktoś się kiedykolwiek porwie na podobny ruch? O ironio ten cudak w epoce sprzedał się nieporównywalnie lepiej niż jej przełomowa następczyni „Pet Sounds”, czyli jedno z największych osiągnięć zachodniej cywilizacji.
Tutaj oferujemy jego wersję oryginalną, w kształcie, w którym album ukazał się w epoce. Parę lat temu, a dokładnie 9, ukazała się natomiast wersja ogołocona z wszelkich „odgłosów tła”, które miały imitować imprezowy, choć tak naprawdę ściśle kontrolowany rozgardiasz. I od razu trochę łatwiej się tego słucha!

Utwory

A1. Hully Gully
A2. I Should Have Known Better
A3. Tell Me Why
A4. Papa-Oom-Mow-Mow
A5. Mountain Of Love
A6. You've Got To Hide Your Love Away
A7. Devoted To You
B1. Alley Oop
B2. There's No Other (Like My Baby)
B3. Medley : I Get Around / Little Deuce Coup
B4. The Times They Are A-Changin'
B5. Barbara Ann