Opis

Najbliższy był mi zawsze szeroko pojęty rock i pewnie się to już znacząco nie zmieni. I to rock raczej lżejszy niż cięższy. Może dlatego ciągnie mnie do innych, bardziej przystępnych gatunków, zwłaszcza folk i soul, a z wiekiem – co również mnie samego zaskoczyło – uskuteczniam coraz śmielsze wycieczki w stronę country. Nie byłbym w pełni sobą, gdybym czasem nie sięgnął również po coś etnicznego (Nonesuch Explorer Series, wydawnictwa Ocory, nagrania Raviego Shankara i jego świty), co pozwala mi nieco zdystansować się od zachodniego świata. A rocka czuję i rozumiem niemal podświadomie. Jest on dla mnie w pełni „czytelny”, przynajmniej na ogół. To mi gra w trzewiach, myślę najczęściej w kategoriach charakterystycznego dlań instrumentarium, nie bitami. I to właśnie nim „żywię” się na ogół, ale nie wytrzymałbym bez „zdrad” z innymi gatunkami. Powrót na łono rodziny smakuje wówczas zdecydowanie lepiej! I wciąż wydaje mi się, że nie można być prawdziwym muzycznym pasjonatem, jeśli ogranicza się tylko do jednego brzmienia.
Zazwyczaj siedzimy w swoich niszach, ale nieraz zdarzy się nam zapędzić w rejony dla nas nieoczywiste, a szalenie interesujące. Nie znamy się na nich, lecz chcielibyśmy do nich odesłać, a nie czujemy się kompetentni. Tak właśnie mam z Erykah Badu, która odhaczy kolejną wiosnę (tej zimy). Gigantka neo-soulu aż się prosi o bliższe przyjrzenie się… bo mylę większość płyt ze sobą, bo są równie udane! Każda przysporzyła mi sporo przyjemności i zapewne „to nie było ich ostatnie słowo” w tej materii, gdyż nadal nie jestem jeszcze w stanie wytknąć słabszych momentów ani wybrać fragmentów, które szczególnie wyróżniają się na plus. I to jest całkiem fajne, że wciąż traktuję je niczym monolit. Bo do ilu dzieł jesteście jeszcze w stanie podejść w taki sposób, zwłaszcza jeśli katowaliście je niezliczoną liczbę razy i znacie każdą nutkę?
Napisałbym więc coś mądrego, ale ograniczę się, że to „czarna magia” w najlepszym wydaniu. Nie chcę odsyłać Was koniecznie do „Baduism”, bo to banał, truizm. Przecież zarówno „Mama’s Gun”, „World Wide Underground” czy pierwsza część „New Amerykah” są równie interesujące, a przynajmniej nie tak „ograne” w naszych głowach.

Utwory

A1. Rimshot (Intro) 1:56
A2. On & On 3:45
A3. Appletree 4:25
A4. Otherside Of The Game 6:33
B1. Sometimes (Mix #9) 0:44
B2. Next Lifetime 6:26
B3. Afro (Freestyle Skit) 2:04
B4. Certainly 4:43
C1. 4 Leaf Clover 4:34
C2. No Love 5:08
C3. Drama 6:02
D1. Sometimes... 4:10
D2. Certainly (Flipped It) 5:26
D3. Rimshot (Outro) 2:19